14o Συνέδριο Κλινικών Καρδιαγγειακών Παθήσεων

Τελικό Πρόγραμμα _ Για να το δείτε πατήστε ΕΔΩ

14ο Συνέδριο Κλινικών Καρδιαγγειακών Παθήσεων

Για να δείτε το πρόγραμμα πατήστε ΕΔΩ

Πρόγραμμα 2ης Ημερίδας «Πρόληψη στις Καρδιαγγειακές Παθήσεις»

Για να δείτε το ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ πατήστε:Download

Nέες Κατευθυντήριες Οδηγίες για την Αρτηριακή Υπέρταση 2018

από τον Χάρη Γράσσο MD,FESCD,PhD ,ΕΗS

Διευθυντή Καρδιολόγο Γ.Ν.Α «ΚΑΤ»

Oι νέες οδηγίες για την Αρτηριακή υπέρταση 2018 ανακοινώθηκαν και επίσημα στο Μόναχο στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας μετά την πρώτη ματιά στην Βαρκελώνη στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Υπέρτασης Μεσολάβησαν 5 χρόνια για την ζύμωση και ανακοίνωση των νέων αυτών οδηγιών πάντα υπό το πρίσμα νέων μελετών και βέβαια μεταναλύσεων .

Ένα από τα κύρια μηνύματα είναι ότι ο στόχος της φαρμακευτικής αγωγής παραμένει η πτώση της Αρτηριακής πίεσης κάτω από 140 /90 mmHg για την συστολική και διαστολική αντιστοίχως σε αντίθεση με τις Αμερικανικές οδηγίες του 2017 που πρότειναν στόχο κάτω από 130/80mmHg στο σύνολο των Υπερτασικών ασθενών .Επίσης η ταξινόμηση της Αρτηριακής πίεσης σε στάδια παραμένει αμετάβλητη στα όρια των προηγουμένων οδηγιών. Ίδια παραμένουν και τα όρια για τις μετρήσεις στο σπίτι αλλά και για την 24ωρη καταγραφή (≥135/85mmHg και ≥ 130/80mmHg για την συστολική και διαστολική αντίστοιχα ).

Βασική μέτρηση για την διάγνωση της ΑΠ παραμένει η πίεση στο Ιατρείο ,ενώ συνεπικουρούν σε ειδικές περιπτώσεις οι άλλες τύπου μετρήσεις .Τονίζεται ότι όλοι οι ενήλικες 18 ετών και άνω θα πρέπει να μετρούν την πίεση τους στο Ιατρείο τουλάχιστον κάθε 5 χρόνια και συχνότερα εκείνοι με τα ανώτερα φυσιολογικά όρια (130-139/85-89mmHg).

Έτσι για όλους τους Υπερτασικούς συνιστάται πτώση της ΑΠ κάτω από 140mmHg,και κάτω από 130/80mmHg η και χαμηλότερα εφόσον αυτό είναι ανεκτό όχι όμως κάτω από 120mmHg.Eνω η Διαστολική ΑΠ δεν θα πρέπει να είναι κάτω από το 70mmHg. Αυτό σημειώνεται για τους μεγαλύτερους σε ηλικία υπερτασικούς που τα όρια πτώσης της ΑΠ παύουν να είναι χαλαρά με τιμές 130-140mmHg.

Για τους ασθενείς 80 ετών και άνω συστήνονται επίπεδα αρτηριακής πίεσης κάτω από 160mmHg . Aκόμα για την επίτευξη άριστης ρύθμισης των επιπέδων της ΑΠ αλλά και λόγους συμμόρφωσης ως αρχική θεραπεία ο διπλός συνδυασμός φαρμάκων του άξονα Ανταγωνιστής του μετατρεπτικού ενζύμου ή σαρτάνες με ανταγωνιστή ασβεστίου ή διουρητικό .Εξαίρεση αποτελεί η ευαίσθητη ομάδα των ηλικιωμένων καθώς και οι ασθενείς χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου ιδίως όταν η συστολική ΑΠ είναι χαμηλότερη του 150mmHg .

Tονίζεται η σημασία του ολικού καρδιαγγειακού κινδύνου από το σύστημα SCORE ,ενώ η παρουσία βλαβών οργάνων στόχων θα πρέπει να μας κάνει πιο επιθετικούς στην θεραπεία της ΑΠ. Συστήνεται η συγχορήγηση στατίνης και με ασπιρίνη σε χαμηλή δοσολογία σε όλους τους ασθενείς για δευτερογενή πρόληψη. Τέλος, το πλήρες κείμενο και λεπτομέρειες για την διαχείριση της ΑΠ δημοσιεύτηκαν 25 Αυγούστου στο Εuropean Heart Journal παράλληλα με το Journal of Hypertension.

Betrixaban: A Novel Factor Xa Inhibitor for the Prevention of Venous Thromboembolism in Acutely Ill Medical Patients

Lee, Katie^*; Cham, Samantha^*; Lam, Sum, Pharm.D

Venous thromboembolism (VTE) is a common and preventable cause of morbidity and mortality in hospitalized patients. Low molecular weight heparin, low dose unfractionated heparin, fondaparinux and warfarin have been the mainstay options for the prevention and treatment of VTE before the emergence of non-vitamin K antagonist oral anticoagulants (NOACs) such as dabigatran, rivaroxaban, apixaban and edoxaban. Despite the advantages of NOACs in improving patient adherence, none of them are approved for the prevention of VTE in acutely ill medical patients at high risk of thromboembolism. Betrixaban is a new NOAC and a factor Xa inhibitor that was approved for extended duration thromboprophylaxis in these high risk patients. The approval was based on the results of the APEX (Acute Medically Ill VTE Prevention with Extended Duration Betrixaban) study. In this Phase III randomized controlled trial, once daily oral betrixaban (35 to 42 days extended duration) was associated with a reduction of composite VTE with no difference in major bleeding when compared to once daily subcutaneous enoxaparin (6 to 14 days standard duration). Betrixaban differs from other NOACs by having a longer half-life, minimal CYP450 interactions and minimal renal clearance. This article provides an overview of betrixaban’s pharmacological profile, clinical trial results, and its potential roles in therapy.

Department of Clinical Health Professions, College of Pharmacy and Health Sciences, St. John’s University, Queens, New York, & Divisions of Geriatric Medicine & Pharmacy, NYU Winthrop University Hospital, Mineola, New York.

^*PharmD. Candidates, Class of 2019, St. John’s University College of Pharmacy and Health Sciences, Queens, New York.

The authors declare no conflict of interest in the preparation of this manuscript.

Address for Correspondence: Sum Lam, Pharm.D. BCGP, BCPS, Department of Clinical Health Professions, College of Pharmacy & Health Sciences, St. John’s University, St. Albert’s Hall Room 114, 8000 Utopia Parkway, Queens, NY 11439, Tel: (718) 990-2073; Fax: (718) 990-1986; e-mail: Lams1@stjohns.edu

 

Για το πλήρες άρθρο παρακαλώ στείλτε email στο info.piedkar@gmail.com

Hearts and Minds: Stress, Anxiety, and Depression. Unsung Risk Factors for Cardiovascular Disease

Silverman, Alexandra L., BA1; Herzog, Alfred A, MD2; Silverman, David I, MD3

Anxiety, depression and stress are exceedingly common in patients with cardiovascular disease (CVD). They increase the risk of cardiac events and are associated with much worse outcomes. A causal relationships exists between anxiety/depression and adverse cardiac events such as acute myocardial infarction and sudden cardiac death. Various treatments, including psychological therapies and pharmacotherapy, can used to treat patients with these disorders. This review discusses the epidemiology, pathogenesis and treatment options for patients with CVD who suffer from these conditions, and argues that they should be treated as concomitant risk factors for CVD.

From the ¹Behavioral Health Partial Hospital Program, McLean Hospital, Harvard Medical School, Belmont, MA

²Department of Psychiatry, Hartford Hospital, Hartford CT

³Heart and Vascular Institute, Hartford Hospital, Hartford, Ct.

Sources of funding: none

No conflicts of interest to disclose

Correspondence to: David I. Silverman, MD, Harford Hospital , 80 Seymour St., Hartford, CT 06102, Phone 860 972-2976, Fax: 860 545-5631, Email: David.Silverman@hhchealth.org

 

Για το πλήρες άρθρο παρακαλώ στείλτε email στο info.piedkar@gmail.com

Cardiology in Review – July/August 2018 – Volume 26 – Issue 4

Editorial

Frank Cole Spencer, MD—Surgeon, Innovator, and Educator

 

Review Articles

Diagnosis, Treatment, and Management of Orthotopic Liver Transplant Candidates With Portopulmonary Hypertension

Koulava, Anna; Sannani, Abdallah; Levine, Avi; Gupta, Chhaya Aggarwal; Khanal, Sarina; Frishman, William; Bodin, Roxana; Wolf, David C.; Aronow, Wilbert S.; Lanier, Gregg M. Less

Cardiology in Review. 26(4):169-176, July/August 2018.

Abstract

Portopulmonary hypertension (POPH) is seen in 5–8% of orthotopic liver transplantation (OLT) candidates and has significant implications for clinical outcomes. POPH is characterized by vasoconstriction and remodeling of the pulmonary vasculature. It is exacerbated by the hyperdynamic circulation that is common in advanced liver disease. Screening all OLT candidates with transthoracic echocardiography to assess pulmonary pressures and right ventricular function is crucial, as clinical symptoms alone are not reliable. Any significant right ventricular dysfunction or dilatation along with an elevation in estimated pulmonary pressures usually triggers further investigation with right heart catheterization. The mainstays of therapy of POPH are vasodilators that are used in pulmonary arterial hypertension. They include monotherapy or combination therapy with prostanoids, endothelin receptor antagonists, and phosphodiesterase-5 inhibitors/guanylate cyclase stimulator. Limited evidence from smaller studies and case series suggests that a timely diagnosis of POPH and the early initiation of treatment improve patient outcomes, whether or not OLT is ultimately undertaken. Given the historically high perioperative mortality rate of more than 35%, POPH remains a contraindication to OLT unless it is treated and responsive to vasodilator therapy. We review the current literature and International Liver Transplant Society practice guidelines (2016) for the latest in understanding POPH, its pathogenesis, diagnosis, modern pharmacological treatment, indications, and contraindications for OLT, as well as perioperative management.

Για πλήρες άρθρο στείλτε email στο info.piedkar@gmail.com

Cardiology in Review – Ενδιαφέροντα Αρθρα

Cardiac Involvement in Systemic Sclerosis: Diagnostic Tools and Evaluation Methods

Smolenska, Zaneta; Barraclough, Rufus; Dorniak, Karolina; Szarmach, Arkadiusz; Zdrojewski, Zbigniew

 

Abstract. The heart is one of the major organs commonly involved in systemic sclerosis. Myocardial fibrosis has been identified in a high percentage of these patients. Most systemic sclerosis patients with cardiac involvement are subclinical, especially early on in the course of their disease. To accurately identify cardiac involvement and improve diagnosis and treatment, imaging techniques should be implemented on a regular basis following diagnosis. In this review, we discuss the up-to-date pathophysiologic basis of cardiac involvement, the cardiac manifestations, and the diagnostic methods which have been published in the literature.

Recent studies have shown that tissue Doppler imaging is a promising evaluation technique in the bedside detection of cardiac involvement. Cardiovascular magnetic resonance is an operator-independent method used for detecting systemic sclerosis cardiac involvement. It is an especially useful tool in the early stages of the disease when patients may be asymptomatic. At present, it is the most promising imaging technique for the diagnosis, follow-up and response to therapy in clinical practice.

Για πλήρες άρθρο, στείλτε στο info.piedkar@gmail.com ΤΙΤΛΟΣ + FULL PAPER

 

The Mediterranean Diet and Cardiovascular Disease: Gaps in the Evidence and Research Challenges

Temple, Norman J; Guercio, Valentina; Tavani, Alessandra

Abstract. In this article we critically evaluate the evidence relating to the effects of the Mediterranean diet (MD) on the risk of cardiovascular disease (CVD). Strong evidence indicating that the MD prevents CVD has come from prospective cohort studies. However, there is only weak supporting evidence from randomized controlled trials (RCTs) as none have compared subjects who follow a MD and those who do not. Instead, RCTs have tested the effect of one or two features of the MD. This was the case in the Prevenciόn con Dieta Mediterránea (PREDIMED) study: the major dietary change in the intervention groups was the addition of either extra-virgin olive oil or nuts. Meta-analyses generally suggest that the MD causes small favorable changes in risk factors for CVD including blood pressure, blood glucose, and waist circumference. However, the effect on blood lipids is generally weak. The MD may also decrease several biomarkers of inflammation including C-reactive protein. The seven key features of the MD can be divided into two groups. Some are clearly protective against CVD (olive oil as the main fat; high in legumes; high in fruits/vegetables/nuts; and low in meat/meat products and increased in fish). However, other features of the MD have a less clear relationship with CVD (low/moderate alcohol use, especially red wine; high in grains/cereals; and low/moderate in milk/dairy). In conclusion, the evidence indicates that the MD prevents CVD. There is a need for RCTs that test the effectiveness of the MD for preventing CVD. Key design features for such a study are proposed.

Για πλήρες άρθρο, στείλτε στο info.piedkar@gmail.com ΤΙΤΛΟΣ + FULL PAPER

Thermodilution Cardiac Output: A Concept Over 250 Years in the Making

Argueta, Erwin E; Paniagua, David

Abstract. The need to quantify blood flow through the heart has led to the development of different techniques for its measurement. The three main approaches are the Fick method, dye dilution and thermodilution techniques. The latter two are based on the use of indicators that indirectly quantify blood flow. These have slowly been developed over centuries, from the concept of measuring blood flow, to a technique, and its clinical utility. Thermodilution is the most popular dilution method used for measuring cardiac output in the clinical setting. The information obtained during this procedure is relevant in the process of clinical decision making in patients with critical illness, valvular heart disease, and congestive heart failure. The technique increased in popularity in the early 1970’s after Swan and Ganz invented the pulmonary artery catheter which simplified thermodilution enough to utilize it as a bedside procedure. This was only possible with simple yet clever engineering methods which are not commonly known in the medical community. Despite these advancements, the concept of measuring cardiac output by dilution techniques is one where its optimal use in the clinical setting continues to be an area of investigation. The thermodilution concept and the mechanism of measuring cardiac output will be discussed in the following review.

Για πλήρες άρθρο, στείλτε στο info.piedkar@gmail.com ΤΙΤΛΟΣ + FULL PAPER

—————————————————————————————————————————————–

31 Μαΐου – Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος

Η Πιεδκαρ λόγω της ημέρας κατά του καπνίσματος σας ενημερώνει για ένα μοντέρνο κάπνισμα το Ηλεκτρονικό τσιγάρο

Το ηλεκτρονικό τσιγάρο, με ποικίλες και διαρκώς εξελισσόμενες μορφές, είναι ένα κατασκεύασμα των τελευταίων 12 ετών, αν και ως ιδέα είχε εκφραστεί ήδη από τα μέσα του 20^ου αιώνα. Βρίσκει γόνιμο έδαφος ανάπτυξης και εξάπλωσης σε μια εποχή όπου ο γενικός πληθυσμός συνειδητοποιεί όλο και πιο έντονα τα σοβαρά προβλήματα υγείας που προκαλεί το κάπνισμα. Τα ανταλλακτικά φυσίγγια της ”πρώτης ύλης” για την παραγωγή του εισπνεόμενου ατμού εμπεριέχουν κατά κανόνα νικοτίνη, δημιουργώντας νέα δεδομένα στο πεδίο της οργανικής αλλά και της ψυχολογικής εξάρτησης.

Και ενώ τα ποσοστά καπνιζόντων σε παγκόσμια κλίμακα παρουσιάζουν αργή αλλά σταθερή μείωση (πιο έντονη μείωση σε Αμερική και Ευρώπη), θολό είναι επί του παρόντος το τοπίο σχετικά με το τι είναι κατ΄ουσίαν η σύγχρονη αυτή συνήθεια του….”ατμίσματος”;Μια νέα μόδα με παράλληλο, πρακτικά ανταγωνιστικό ρόλο σε σχέση με το κλασικό τσιγάρο; Μια ακόμα μέθοδος διακοπής καπνίσματος και απεξάρτησης από τη νικοτίνη; Δούρειος Ίππος για την έναρξη καπνίσματος (νέα άτομα-μη καπνιστές) ή για την υποτροπή (πρώην καπνιστές); Μια παράλληλη έξη εν ενεργεία καπνιστών; Εμπορική κίνηση για την αποκόμιση γιγαντιαίων κερδών εταιριών που καθοδηγούνται (ή εξαγοράζονται) από τις καπνοβιομηχανίες; Η απάντηση είναι….λίγο από όλα αυτά. Ο χρόνος θα ξεχωρίσει και σε αυτό το θέμα την ήρα από το στάχυ. Αρκεί μόνο να τονιστεί η δυναμική του φαινομένου αυτού, με 4% των ενηλίκων και 50% όσων θέλουν να διακόψουν το κάπνισμα, να δηλώνουν ήδη εν ενεργεία ατμιστές¹.

Ένα βασικό ερώτημα αφορά τα πιθανά προβλήματα υγείας που προκαλεί η νέα αυτή συνήθεια. Και σε αυτό το θέμα, μέγιστη σημασία έχει το ερώτημα που αφορά την οπτική γωνία του καθενός: Συγκρίνεται με το ήδη καταδικασμένο τσιγάρο, όπου θεωρητικά και πιθανώς και πρακτικά (με βάση την πρώιμη εμπειρία) υπερτερεί, ή με την πλήρη αποχή από καπνό και ατμό; Με απλά λόγια είναι εντελώς αθώο το ηλεκτρονικό τσιγάρο ή απλώς….λιγότερο κακό από το αντίστοιχο κλασικό; Εδώ η απάντηση είναι σαφής: Δεν είναι αθώο για την υγεία, με τα πρώτα προβλήματα να έχουν ήδη καταγραφεί (π.χ.περιπτώσεις χημικής πνευμονίτιδας από την εισπνοή αιθέριων ελαίων), ενώ πολλές είναι οι βιβλιογραφικές αναφορές για την παρουσία καρκινογόνων (π.χ. φορμαλδεΰδη) και αθηρογόνων (π.χ. ακρολεϊνη) χημικών ουσιών στον ατμό του ηλεκτρονικού τσιγάρου^1,2. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο βρίσκεται στη 2^η δεκαετία κυκλοφορίας του και πως το κλασικό κάπνισμα έχει ένα λανθάνοντα χρόνο τουλάχιστο δύο δεκαετιών για την εκδήλωση των σοβαρών προβλημάτων υγείας που επιφέρει, γίνεται σαφές ότι είναι πολύ νωρίς για να έχει κανείς σαφή άποψη για το θέμα αυτό. Δύσκολα όμως το μέλλον δεν θα είναι επιβαρυντικό και για τη νέα αυτή συνήθεια.

Σε ότι αφορά τη χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου ως μέσου απεξάρτησης από τη νικοτίνη, αντικρουόμενες είναι οι αναφορές της βιβλιογραφίας: από έντονα ενθαρρυντικές έως απογοητευτικές. Δύο τυχαιοποιημένες μελέτες (vsplacebo) επί του θέματος αυτού αναφέρουν σχετικά χαμηλά ποσοστά επιτυχούς διακοπής καπνίσματος, περί του 10% (αλλά διπλάσια σε σχέση με το placebo)³. Η θέση της ιατρικής κοινότητας για το θέμα αυτό πρέπει να είναι η επισήμανση προς τους ερωτώντες ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν είναι φαρμακευτικό, αλλά εμπορικό προϊόν. Ως εκ τούτου, δεν συστήνεται από την ιατρική κοινότητα. Απλώς, δεν πρέπει να αποθαρρύνουμε καπνιστές να κάνουν μια προσπάθεια απεξάρτησης από το κλασικό τσιγάρο μέσω του ηλεκτρονικού, όταν αυτό αποτελεί δική τους ισχυρή επιθυμία. Πρέπει να τονιστεί εδώ πως, πέρα από την απαγόρευση καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους και τους κλειστούς χώρους συνάθροισης κοινού που ισχύει ήδη στη χώρα μας από το 2009 (αλλά δεν εφαρμόζεται, ως γνωστό, με συνέπεια), παράλληλη απαγόρευση ισχύει για το ηλεκτρονικό τσιγάρο(Ν. 4419/2016 – ΦΕΚ 174/Α/20-9-2016: Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία 2014/40/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) με απαγόρευση χρήσης ηλεκτρονικού τσιγάρου σε δημόσιους χώρους και από ανηλίκους (κάτι που είναι λιγότερο γνωστό). Η Πολιτεία φαίνεται ότι λαμβάνει έγκαιρα μέτρα, διαβλέποντας τον επιβλαβή ρόλο της νέας αυτής συνήθειας, η οποία εν ολίγοις βασίζεται σε παραπλανητική λογική, ποντάροντας στο παλαιότερο πολιτικό επιχείρημα – άλλοθι της…. καμένης γης (ως συνέχειας του τσιγάρου εν προκειμένω, και όχι της προηγούμενης κυβέρνησης).

Συμπερασματικά, το τοπίο δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο για τη νέα αυτή μόδα που μπαίνει δυναμικά στην καθημερινότητα των σύγχρονων κοινωνιών. Η επιστημονική κοινότητα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της νέας αυτής έξης. Ρόλος του σύγχρονου ιατρού είναι να ενημερώνει απλά, κατανοητά και πιστευτά τον ασθενή του (αλλά και τον υγιή πληθυσμό) για το ηλεκτρονικό τσιγάρο επί τη βάσει των ως άνω δεδομένων και προβληματισμών, στα πλαίσια της γενικότερης προσπάθειας ενθάρρυνσης και υιοθέτησης ενός υγιεινού τρόπου ζωής.

Βιβλιογραφία

1. H. Qasim, Z. A. Karim, J. O. Rivera et al. Impact of Electronic Cigarettes on the Cardiovascular System. J Am Heart Assoc. 2017;6:e006353.

2. J. L. Nitzkin. More on Hidden Formaldehyde in E-Cigarette Aerosols N Engl J Med 2015; 372:1575-1577.

3. Cochrane Database of Systematic Reviews 2016, Issue 9. Art. No.: CD010216

Μάργος Παναγιώτης, Επιμελητής Α΄, Α΄Καρδιολογική Κλινική Γ.Ν.Νίκαιας – Πειραιά. “Άγιος Παντελεήμων”

Μάργος Νικόλαος Φοιτητής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πάτρας