Ρανολαζίνη και κοιλιακές αρρυθμίες
1) Η διεθνής βιβλιογραφία όχι μόνο αίρει τον προβληματισμό για πιθανή προαρρυθμική δράση της ρανολαζίνης, αλλά παρέχει και δεδομένα για την κατασταλτική δράση του φαρμάκου επί των κοιλιακών αρρυθμιών. Στη μελέτη MERLINTIMI-36, η παρατεταμένη καταγραφή ρυθμού σε ασθενείς που λαμβάνουν ρανολαζίνη επί οξέος στεφανιαίου συνδρόμου (ACS–NSTEMI) έδειξε σημαντική μείωση των επεισοδίων μη εμμένουσας κοιλιακής ταχυκαρδίας
2) H χορήγηση ρανολαζίνης φαίνεται να μειώνει σημαντικά το συνολικό φορτίο των κοιλιακών εκτάκτων συστολών, σε ποσοστό > 50%, αναστρέφοντας ακόμη και περιπτώσεις μυοκαρδιοπάθειας η οποία αποδίδεται σε εκσεσημασμένη εκτακτοσυτολική αρρυθμία (Yeung, etal).
3) Οι πιο εμφατικές όμως αναφορές του φαρμάκου σχετικά με την καταστολή κοιλιακών αρρυθμιών αφορούν περιπτώσεις ασθενών με μόνιμο απινιδωτή και υποτροπιάζουσες ηλεκτρικές θύελλες, ανθεκτικές στα προβλεπόμενα θεραπευτικά μέτρα (επίταση φαρμακευτικής αγωγής, επεμβάσεις κατάλυσης). Σε ορισμένους ασθενείς με το σχετικά σπάνιο αλλά ιδιαίτερα δυσεπίλυτο και επικίνδυνο αυτό κλινικό πρόβλημα, η προσθήκη ρανολαζίνης οδήγησε σε εντυπωσιακή μακροχρόνια ύφεση του φαινομένου. Οι αναφορές αυτές, αν και δεν είναι από μόνες τους ικανές να θέσουν «κλασσική» αντιαρρυθμική ένδειξη της ρανολαζίνης επί των κοιλιακών αρρυθμιών, διαμορφώνουν μια ενδιαφέρουσα μελλοντική προοπτική στο ακανθώδες αυτό θεραπευτικό πεδίο (Μargos και συν 2017).
Π.Μάργος Επιμελητής Α, ΓΠΝ Νίκαιας < ο Άγιος Παντελεήμων>
Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία Διευθυντών Καρδιολογίας 